Dilan 26 yaşındaydı. Kadıköy escort Yeldeğirmeni’nde, yıllar önce marangoz atölyesi olan bir binanın çatı katında yaşıyordu. Odasında sadece bir yatak, bir masa ve ikinci elden aldığı kitaplarla dolu küçük bir raf vardı. Sessizliği seviyordu ama bu sessizlik çoğu zaman çaresizliğin yankısı gibiydi.
Anadolu’dan İstanbul’a gelişinin üstünden beş yıl geçmişti. Moda Sahili’ni ilk gördüğünde büyülenmişti. “Burada her şey mümkün,” demişti içinden. Oysa kısa sürede anladı ki İstanbul sadece hayalleri değil, insanın sabrını da sınardı.
Dilan, üniversiteyi bitirmişti, grafik tasarım okumuştu. Ama sektörde tutunmak, referanssız bir genç kadın için kolay değildi. Ajanslarda uzun saatler düşük maaşla çalıştıktan sonra işsiz kalmış, bir yıl boyunca ne kadar başvuru yaptıysa ya geri dönüş alamamış ya da “deneyim eksikliği” bahanesiyle elenmişti.
Bir sabah, Yoğurtçu Parkı’nın yanındaki kafelerden birinin camında “Part-time grafiker aranıyor” ilanını gördü. Başvurdu, iki gün sonra arandığında heyecanı tarifsizdi. İş basitti: menü tasarımı, sosyal medya postları, afişler. Escort dilan Ama düzenliydi. Haftada üç gün gidiyor, diğer günlerde evden çalışıyordu. Hayatındaki ilk dengeli düzen başlamıştı.
Kafede çalışırken müşteri olarak gelen başka bir genç kadınla tanıştı. Zeynep, bir yayınevinde editördü. Dilan’ın eskizlerini görünce, “Bize bir kitap kapağı tasarımı yapmayı düşünür müsün?” dedi. Dilan’ın içi umutla doldu. O gece eve dönerken, Kadıköy sokaklarının her köşesi sanki biraz daha tanıdık, biraz daha sıcak gelmişti.
Bir ay sonra ilk kapağı basıldı. Kitapçı raflarında adını küçük puntolarla görmesi bile yüreğini kabartmaya yetti. Hâlâ büyük paralar kazanmıyordu ama artık sabahları uyanmak daha kolaydı. Kendine ait bir yol açılmıştı.
Dilan, Kadıköy escort hiç terk etmedi. Çünkü bu semt, ona düşse bile kalkacak bir kaldırım sundu. Bazen Moda’da yürüyüşe çıkıyor, bazen oral rıhtımdaki kalabalığı izliyordu. Hayat hâlâ zor, hâlâ dengesizdi ama bu kez yalnız değildi.
Bir gün kendi hikâyesini, o kapağını tasarladığı kitaplar arasında görmeyi düşledi. Çünkü Dilan artık sadece hayatta kalmıyor, yaşamayı da öğreniyordu.
Bir yanıt yazın