Aslı, 22 yaşındaydı. Her akşam güneş batarken Üsküdar escort sokaklarına karışır, sabaha karşı sessizce kaybolurdu. Onu gören insanlar başlarını çevirir, yanından hızla geçerdi. Kimse onun gözlerinin içindeki yorgunluğu, ne yaşadığını ya da kim olduğunu bilmek istemezdi. Sadece “o kadınlardan biri” der geçerdi. Oysa Aslı’nın hikâyesi de bu şehrin karanlıkta kalmış sokakları gibiydi; sessiz, yıpranmış ama varlığı inkâr edilemez.
Aslı Erzurum doğumluydu. Kalabalık bir ailenin ortanca çocuğuydu. Babası alkolikti, annesi ise çoğu zaman sessizliğini koruyan bir gölgeydi evde. Liseli esc ikinci sınıfta okuldan alındı. Evde ne sevgi vardı ne de gelecek. İstanbul’a kaçtığında henüz on yedi yaşındaydı. Cebinde birkaç lira, yüreğinde umut vardı.
İlk zamanlar bir lokantada bulaşıkçılık yaptı. Kazandığı para ne barınmaya ne de karnını tam doyurmaya yetiyordu. Ardından işten çıkarıldı. Kirayı ödeyemeyince sokakta kaldı. Bir gece soğukta, Üsküdar escort Sahili’nde bankta otururken yanına bir kadın oturdu. Sessizce ona bir sigara uzattı ve “istersen kalacak yer var” dedi.
Aslı’nın hayatı o geceden sonra bambaşka bir yöne savruldu. Zamanla bedenini satarak hayatta kalmaya başladı. Her gün kendine “sadece geçici” dedi ama aylar yıllara dönüştü. Üsküdar escort loş sokak lambaları altında geçen geceler, onun içindeki genç kızı yavaş yavaş susturdu.
Bir sabah Mihrimah Sultan Camii’nin arkasındaki çeşme başında abdest alan yaşlı bir kadının bıraktığı bir broşür gözüne ilişti.
“Kadınlar için destek merkezi – Barınma, terapi ve meslek edindirme.”
Broşürü elinde evirip çevirdi, defalarca okumadan duramadı. Günler geçti. Sonunda bir sabah o kapının önünde durdu ve zili çaldı.
Kapıyı açan kadın ona yalnızca “Merhaba, seni bekliyorduk” dedi.
Aslı şimdi kadın danışma merkezinde kuaförlük eğitimi alıyor. Küçük de olsa bir geliri, düzenli bir odası ve ilk kez bir geleceği var. Her sabah Üsküdar Sahili’nde yürürken geçmişiyle yüzleşiyor, ama artık pes etmeden, suçlamadan… sadece kabul ederek.
Bir yanıt yazın