Kadıköy escort kalabalık sokaklarında yürürken, kimse göz göze gelmek istemezdi Zeynep’le. Sanki gözleri fazla şey anlatıyordu insanlara. 24 yaşındaydı ama bakışlarında 40 yıllık bir yorgunluk taşırdı. Hayat ona ne şefkatli bir aile ne de güvenli bir çocukluk vermişti. Çocuk Esirgeme Kurumu’nda büyümüştü; sevgiye değil, sessizliğe alışıktı.
16 yaşında, memleketinden İstanbul’a kaçmıştı. Hayali kuaför olmaktı ama sokaklar kimseye hayalini sormuyordu. Kadıköy’de tanıştığı bir kadın, ona “para kazanmanın başka yolları” olduğunu söylediğinde çoktan başka çareleri tükenmişti. Önce direndi, sonra aç kaldı. Açlık, onurun önüne geçti. Zeynep, geceleri Kadıköy escort arka sokaklarında çalışmaya başladı. Moda Caddesi’nde akşam yürüyen insanların altında yürümüyordu artık; gölgelerinde yaşıyordu.
İlk başta bir otele sığınmıştı. Sonra tek göz bir bodrum katı buldu. Geceleri çalışıyor, gündüzleri uyuyordu. Kimseyle uzun uzun konuşmuyordu. Ama en çok sabahın sessizliğini seviyordu. Güneş doğmadan önce eskort Moda Sahili’ne yürür, denize bakar, dalgaların arasında kaybolurdu. Kısa bir süreliğine kim olduğunu unutabiliyordu.
Bir sabah sahilde yaşlı bir adam oturdu yanına. “Sen her gün buradasın,” dedi nazikçe. Zeynep cevap vermedi ama adam bir şey beklemiyordu zaten. Sadece birlikte denizi izlediler. Ertesi gün de geldi adam, sonraki gün de. Zeynep, bir gün “Neden geliyorsun?” diye sordu. Adam sadece “Beni görüyorsun,” dedi. O an Zeynep anladı. Onu gören biri ilk kez vardı.
Zeynep, hayatındaki bu küçük değişikliğin ardından, Kadıköy Belediyesi’nin kadın vip dayanışma merkezini aradı. Karşısında anlayışla dinleyen bir ses vardı. Randevu aldı. İlk görüşmede ağlamaktan konuşamadı. Sonraki hafta yeniden gitti. Kadın danışman ona “senin hiçbir suçun yok” dediğinde, içindeki duvar çatladı.
Küçük adımlarla yeniden başladı. Danışmanlık aldı, geçici bir barınma yerinde kaldı. Sonunda bir kafede temizlik işine girdi. Az ama temiz kazandığı parayla ilk defa huzurlu uyudu. Hayat hâlâ zordu, ama artık tek başına değildi.
Bir yanıt yazın