Tuzla escort arka sokaklarından birinde yaşayan 21 yaşındaki Zeynep, genç yaşına rağmen hayatın bütün yükünü omuzlarında taşıyordu. Çocukluğu götten yoksullukla geçmiş, gençliği ise hayallerinden çok uzak bir şekilde sürüyordu. Oysa onun da diğerleri gibi okumak, meslek sahibi olmak, kendi ayakları üzerinde durmak gibi umutları vardı.
Zeynep’in hikâyesi, ailesinin maddi imkânsızlıklarıyla başladı. Babası iş kazasında vefat edince annesi tek başına kalmış, küçük kardeşlerinin sorumluluğu Zeynep’in omuzlarına yüklenmişti. Önce yarı zamanlı işlerde çalıştı, sonra tekstil atölyelerinde uzun saatler mesai yaptı. Ama kazandığı para kira, mutfak masrafı ve kardeşlerinin okul ihtiyaçlarını karşılamaya yetmiyordu. Çaresiz kaldığında, onu istemediği bir yola sürükleyen hayat kadınlığına adım atmak zorunda kaldı.
Her gece Tuzla’nın loş sokaklarında yürürken yüreğinde derin bir sızı olurdu. İnsanların oral seven küçümseyici bakışları, fısıldaşmaları ve dışlamaları onu kırıyor ama yine de kardeşlerinin aç kalmaması için bu hayatı sürdürüyordu. Çünkü onlar için tek dayanak oydu.
Zeynep’in en büyük sığınağı, sabahları sahile inip denizi izlemekti. Tuzla vip escort serin rüzgârı yüzüne vururken, “Bir gün bu hayat geride kalacak” diye hayaller kuruyordu. Deniz onun için özgürlüğün simgesiydi. Balıkçıların sabahın erken saatlerinde denize açılışını izlerken, o teknelerle bilinmez bir geleceğe gitmeyi düşlerdi.
Zeynep, her ne kadar zor bir hayat yaşıyor olsa da kalbinin bir köşesinde umut saklıydı. Biriktirdiği küçük paralarıyla ileride kuaförlük vip eğitimi almak istiyordu. Aynanın karşısında saç modelleri denerken kendi kendine fısıldardı: “Benim de bir gün kendi dükkânım olacak.”
Hayat ona ağır bedeller ödetmişti. Zaman zaman pes etmek istese de kardeşlerinin gözlerindeki umut ona güç veriyordu. Onların okuyup daha iyi bir yaşam kuracağına inanıyor, bu uğurda her türlü zorluğa katlanıyordu.
Zeynep’in hikâyesi, Tuzla escort kalabalık sokaklarında çoğu insanın fark etmediği bir dramdı. Ama onun içindeki direniş, sessiz bir çığlık gibiydi. Çünkü o biliyordu ki hiçbir gece sonsuza kadar sürmezdi. Bir gün, hayatın yükünü geride bırakıp kendi ışığını bulacaktı.
Bir yanıt yazın