kartal escort geceleri serttir. Denizden gelen rüzgâr, dar sokakların arasına doluşur, tuz kokusu duvarlara siner.
O gece de Merve aynı yollardan yürüyordu. Başını öne eğmiş, montunun yakasını kaldırmıştı. Adımlarını hızlandırdıkça rüzgâr yüzünü daha çok kesiyordu.
Soğuk yalnız değildi; içinde büyüyen yorgunluk da ona eşlik ediyordu.
Merve yirmi yaşındaydı. Ama hayata çok erken başlamış, çocukluğunu arkasında bırakmıştı.
Kartal vip escort arka mahallelerinde, iki odalı rutubetli bir evde büyümüştü. Babası yıllar önce gitmiş, annesi ise evlere temizliğe giderek onu büyütmüştü.
Fakat annesi hastalanıp çalışamaz hale gelince, Merve için hayat bir anda kararmıştı.
Kira, ilaç, borçlar… Her gün biraz daha artmıştı.
Önce bir kafede işe girdi. Sabah erkenden çıkıp gece yarısına kadar çalıştı.
Ama aldığı para hiçbir şeye yetmiyordu.
Bir gün, çaresizlik içinde otururken yanına yaşça büyük bir kadın geldi. Kadın sessizdi, sonra gözlerini denize dikti ve fısıldadı:
“Bazı yollar karanlıktır kızım, ama bazen o karanlıkta yürümekten başka çaren kalmaz.”
Merve o cümleyi aklından çıkaramadı. Günlerce direndi, ama sonunda o da mecburen o karanlık yollardan birine adım attı.
Kartal escort geceleri artık onun evi olmuştu. Sokak lambalarının altındaki soğuk ışık, yüzüne vuran tek ışıktı. İnsanların bakışlarını görmemeyi, sözlerini duymamayı öğrenmişti.
Ama her sabah eve döndüğünde aynaya baktığında içindeki kızı tanıyamıyordu.
“Bu ben değilim…” diyordu sessizce.
Bir sabah, gün ağarmadan sahile indi. Deniz griydi, dalgalar yavaşça kıyıya vuruyordu.
Bir bankta oturan yaşlı bir adam ona baktı ve “Deniz bazen kirli görünür kızım,” dedi. “Ama içinde hâlâ yaşam vardır.”
Bir yanıt yazın