Üsküdar escort serin rüzgarı geceleri deniz kokusunu getirirdi. Sahilin sessizliğini yalnızca martıların çığlıkları ve uzaktan geçen vapurların sesi bozardı. Zehra, bu sesleri her duyduğunda içinden bir parça kopardı. O da bir zamanlar bu seslere umutla bakardı; şimdi ise sadece geçmişin yankısı gibiydi.
Yirmi iki yaşındaydı. Çocuk yaşta babasını kaybetmiş, annesiyle birlikte hayata oral tutunmaya çalışmıştı. Fakat yoksulluk, onu hep daha da aşağıya çekmişti. Lise yıllarında okuldan ayrılmak zorunda kalmış, sonra bir kafede işe girmişti. Hayat, ondan hep fazlasını istemişti ama ona hiç şans tanımamıştı. Annesi hastalanıp yataklara düşünce borçlar arttı. Kimse yardım etmedi. Ve Zehra, bir gecede bambaşka bir hayata mecbur bırakıldı.
Artık geceleri Üsküdar escort sokaklarında dolaşıyor, sabaha kadar hayatta kalmak için mücadele ediyordu. Her müşteri, her söz, her bakış minik memeli onu biraz daha yıpratıyordu. Ama kalbinin derininde hâlâ bir umut kırıntısı vardı. Kendine her defasında, “Bu son olacak,” diyordu. “Bir gün buradan kurtulacağım.”
Kız Kulesi’nin ışıkları ona hep bir anlam taşırdı. Ne zaman boğaza bakan banklardan cimcif birine otursa, gözleri o kuleye dalar giderdi. “Ben de bir kuleyim aslında,” derdi içinden. “Denizin ortasında yalnız, ama hâlâ ayakta.”
Bir gün sahilde, sıcak çorba olgun dağıtan yaşlı bir kadına rastladı. Kadın, ona bir bardak çorba uzatırken gözlerinin içine baktı. “Evladım,” dedi, “soğukta kalmışsın, gel biraz ısın.” Zehra o anda bir yabancının şefkatini ilk kez hissetti. Gözlerinden yaşlar aktı. Kadın ona bir kadın sığınma evinin adresini verdi. O gece uzun süre düşündü. Gitmek mi kalmak mı… sonunda ilk defa gitmeyi seçti.
Bir yanıt yazın