Etiket: tuzla escort

Defne 26 yaşındaydı. Kartal escort ara sokaklarında, günün ilk ışıklarıyla birlikte yürüyordu. Her sabah deniz kenarındaki küçük kafede temizlik işleri yapıyor, akşamları ise yalnızlığını ve yorgunluğunu hissettiği dar odasına dönüyordu. İstanbul’un karmaşasında kendi hayatını sürdürebilmek için mücadele eden Defne, yaşadıklarıyla güçlenmek yerine zaman zaman yorgun düşüyordu.

Trabzon’un küçük bir köyünde doğmuştu. Çocukluğu zorluklarla doluydu. Ailesinin ekonomik durumu iyi değildi ve Defne’nin hayalleri, ailesinin beklentileriyle çatışıyordu. Üniversiteye gitmek istemiş ama bu mümkün olmamıştı. On sekiz yaşında İstanbul’a kaçtı, yeni bir hayat umuduyla Kartal’a yerleşti.

İlk başlarda garsonluk ve temizlik işlerinde çalıştı. Hayalleri, bir gün kendi işini kurmak, sex bağımsız olmaktı. Ancak hayat ona kolay davranmadı. İşten çıkarıldı, kirasını ödeyemedi, zamanla kartalın soğuk sokaklarında yalnız kaldı. Sahilde, dalgaların sesini dinleyerek geceleri geçirmeye başladı.

Bir akşam sahilde tanıştığı yaşlı bir kadın, ona bir kadın dayanışma merkezinin adresini verdi. Defne önce tereddüt etti ama sonunda oraya gitmeye karar verdi. Merkezde kendini bikinili ilk kez güvende hissetti. Orada başka kadınlarla tanıştı, destek aldı ve yeniden hayata tutundu.

Şimdi, küçük bir pastanede çalışıyor, sabahları taze poğaçaların kokusuyla güne başlıyor. Geçmişte yaşadığı zorluklar onu şekillendirmiş olsa da, Defne için Kartal escort artık yeni başlangıçların ve umutların simgesiydi.

Meryem, 29 yaşında, Kartal escort annesinden kalan küçük bir dairede yaşıyordu. İstanbul’un kalabalık ve gürültüsünden biraz uzak ama hayatın tüm gerçekliğini iliklerine kadar hissettiren bu semtte, yaşam bir seksi mücadeleydi. Yıllar önce üniversiteden mezun olduktan sonra büyük hayalleri vardı; iyi bir iş, kitaplarla dolu bir ofis, kendi ayakları üzerinde duran bir kadın olmak… Fakat hayatın gerçekleri, hayallerin hızla eskimesine neden oluyordu.

Günlerini sabah erken saatlerde Kartal sahilinde yürüyerek başlatıyordu Meryem. Denizin o tuzlu kokusu, vapur sesleri ve martıların çığlıkları götten ona yaşadığını hatırlatıyordu. Fakat yürüyüşlerin sonunda her seferinde aklına kira, faturalar ve borçlar geliyordu. Bir dönem özel ders vererek geçinmeye çalışmıştı, ama artık ne öğrenciler ne de aileleri onu düzenli olarak arıyordu.

Şimdi bir kafede garsonluk yapıyordu. İş yorucuydu; sabahları açılıştan kapanışa kadar ayakta kalıyor, bazı müşterilerin kaba tavırlarına sessizce katlanıyor, çoğu zaman yorgunluktan elleri titriyordu. Ama Meryem hiçbir zaman pes etmiyordu. Çünkü biliyordu ki vazgeçmek, en kolay seçenekti.

Akşamları eve geldiğinde, yorgun vücuduna rağmen masasının başına geçip yazı yazmaya devam ediyordu. Küçük yaşlardan beri günlük tutmuş, sonra kısa hikâyeler karalamaya başlamıştı. Şimdi ise hayalini kurduğu romanı yazıyordu. Kitabında da tıpkı kendisi gibi güçlü ama kırılgan bir kadın karakter vardı. Yaşadığı mahalleyi, sokakları, Kartal escort sahilinde gördüğü yaşlı adamı bile öyküsüne katmıştı. Onun için yazmak bir kaçış değil, bir direnişti.

Bir gün, yazdığı bölümleri internette küçük bir platformda paylaşmaya karar verdi. Gelen yorumlar onu şaşırtmıştı. İnsanlar onun cümlelerinde kendini buluyor, cesaretlendiğini söylüyordu. Meryem farkında olmadan başka kadınlara da umut olmuştu.

Hayat hâlâ zordu, ama artık Meryem yalnız hissetmiyordu. Yazıları, sessiz çığlıklarını duyurmuş, onu görünür kılmıştı. Ve Kartal escort o eski sokaklarında, küçük bir dairede, büyük bir kadın hikâyesi filizlenmeye devam ediyordu.

Zeynep, 26 yaşındaydı. Kartal escort, tren yolunun hemen yanındaki eski apartmanlardan birinde yaşıyordu. Çocukluğundan beri bu semtin sokaklarında büyümüş, okul çıkışı sahilde çay içen insanları izleyerek hayal seksi kurmayı öğrenmişti. Hayat, Zeynep için kolay başlamamıştı. Annesi uzun yıllar temizlik işleriyle ev geçindirmiş, babası ise yıllar önce başka bir şehirde yeni bir hayat kurmuştu. O gün bugündür Zeynep, güçlü olmanın ne demek olduğunu annesinden öğrenmişti.

Üniversiteyi okumak için evden uzaklaşmış, ama mezuniyetin ardından iş bulamayınca tekrar Kartal’a dönmek zorunda kalmıştı. Şimdi, küçük bir yayınevinde yarı zamanlı çalışıyordu. Editör yardımcılığı yapıyor, zaman oral zaman çeviri işleri alıyordu. Ay sonunda eline geçen para kirayı, faturayı, temel ihtiyaçları zar zor karşılıyordu. Ama Zeynep’in en büyük yatırımı, kendisiydi.

Her sabah erkenden uyanır, sahilde yürüyüşe çıkar, ardından Kartal escort küçük bir kafede bir fincan filtre kahve eşliğinde kitaplarını açar, notlarını gözden geçirirdi. Hayali, bir gün kendi yazdığı romanı yayımlamaktı. Gündüzleri iş, geceleri hayal kurmaktı onun hayatı.

Bir gün Kartal Meydanı’nda bir afiş dikkatini çekti: “Genç Kadın Yazarlar İçin Destek Programı”. Zeynep için bir umut ışığıydı bu. Başvurdu, dosyasına yazdığı öyküleri ekledi. Günler geçti, cevap gelmedi. Tam umutları tükenmişken bir e-posta aldı: “Seçildiniz.”

Program ona hem burs sağladı hem de yazarlık konusunda mentorluk fırsatı sundu. Artık akşamları Boğa heykelinin orada oturup hayal kurmakla yetinmiyor, gerçekten üretiyordu. İlk kısa öykü kitabı küçük bir yayınevinden çıktı. Raflarda kendi ismini görmek, ona yıllarca verdiği emeğin karşılığını tattırmıştı.

Zeynep hâlâ Kartal escort yaşıyor. Hayat tüm zorluklarıyla devam etse de, artık yalnızca geçinmek için değil, yaşamak için mücadele ediyor. Çünkü o artık kendi hikâyesinin kahramanı olduğunu biliyor.

Nisan 23 yaşındaydı. Kadıköy escort arka sokaklarında, eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. Nemli duvarlar, kalın perdelerin ardına gizlenmiş pencereler, daracık mutfak… Ama bu küçük ev, onun özgürlüğünün ve inatla kurduğu yaşamın sığınağıydı.

Üniversiteyi yeni bitirmişti. Resim okumuştu, yağlı boya tutkusu çocukluk yıllarına dayanıyordu. Ama mezun olur olmaz yüzleştiği gerçekler sertti: İstanbul’da ne kiralar düşüyordu, ne de sanat geçim sağlıyordu. Nisan, sabahları Moda’daki bir kafede baristalık yapıyor, akşamları seksi evinde tuvallerle uğraşıyordu. Tuval dediğine çoğu zaman karton kutular, kavanoz kapakları, eski defter sayfalarıydı. Fırçası yoksa parmaklarıyla boyuyordu.

Bir gün, işten dönerken Hasanpaşa’daki eski kitapçının vitrininde bir not gördü: “Yeni başlayanlar için karma sergi – genç sanatçılar başvurabilir.” Umutsuzca girip konuştu. Sergiye üç parça iş bırakması yeterliydi. “Sadece hissettiklerini anlat,” dedi kitapçıdaki adam.

Nisan, o gece üç küçük resim yaptı. Biri dar sokaklarda kaybolmuş bir figür, biri yıkık binaların oral arasından göğe yükselen bir ağaç, diğeri ise gözleri boşluğa bakan bir kadın portresiydi. Bunlar, onun sessiz çığlıklarıydı.

Sergi günü geldiğinde, kimse onu tanımıyordu ama resimlerinin önünde duran insanlar uzun uzun bakıyordu. O an anladı ki sesi duyulmasa da ruhu anlaşılabiliyordu.

Bir hafta sonra, bir kadın sanat kolektifinden mesaj geldi: “Seni atölyemize davet etmek istiyoruz.” Küçük de olsa bir dayanışma halkasına girmişti artık. Malzeme paylaşıyor, birlikte çalışıyor, birlikte direniyorlardı.

Nisan hâlâ baristalık yapıyordu, hâlâ ev kirası can sıkıyordu ama artık içindeki yük hafiflemişti. Kadıköy escort onun için sadece bir yaşam alanı değil, aynı zamanda direndiği, kendini bulduğu bir hikâyeydi.

Dilan 26 yaşındaydı. Kadıköy escort Yeldeğirmeni’nde, yıllar önce marangoz atölyesi olan bir binanın çatı katında yaşıyordu. Odasında sadece bir yatak, bir masa ve ikinci elden aldığı kitaplarla dolu küçük bir raf vardı. Sessizliği seviyordu ama bu sessizlik çoğu zaman çaresizliğin yankısı gibiydi.

Anadolu’dan İstanbul’a gelişinin üstünden beş yıl geçmişti. Moda Sahili’ni ilk gördüğünde büyülenmişti. “Burada her şey mümkün,” demişti içinden. Oysa kısa sürede anladı ki İstanbul sadece hayalleri değil, insanın sabrını da sınardı.

Dilan, üniversiteyi bitirmişti, grafik tasarım okumuştu. Ama sektörde tutunmak, referanssız bir genç kadın için kolay değildi. Ajanslarda uzun saatler düşük maaşla çalıştıktan sonra işsiz kalmış, bir yıl boyunca ne kadar başvuru yaptıysa ya geri dönüş alamamış ya da “deneyim eksikliği” bahanesiyle elenmişti.

Bir sabah, Yoğurtçu Parkı’nın yanındaki kafelerden birinin camında “Part-time grafiker aranıyor” ilanını gördü. Başvurdu, iki gün sonra arandığında heyecanı tarifsizdi. İş basitti: menü tasarımı, sosyal medya postları, afişler. Escort dilan Ama düzenliydi. Haftada üç gün gidiyor, diğer günlerde evden çalışıyordu. Hayatındaki ilk dengeli düzen başlamıştı.

Kafede çalışırken müşteri olarak gelen başka bir genç kadınla tanıştı. Zeynep, bir yayınevinde editördü. Dilan’ın eskizlerini görünce, “Bize bir kitap kapağı tasarımı yapmayı düşünür müsün?” dedi. Dilan’ın içi umutla doldu. O gece eve dönerken, Kadıköy sokaklarının her köşesi sanki biraz daha tanıdık, biraz daha sıcak gelmişti.

Bir ay sonra ilk kapağı basıldı. Kitapçı raflarında adını küçük puntolarla görmesi bile yüreğini kabartmaya yetti. Hâlâ büyük paralar kazanmıyordu ama artık sabahları uyanmak daha kolaydı. Kendine ait bir yol açılmıştı.

Dilan, Kadıköy escort hiç terk etmedi. Çünkü bu semt, ona düşse bile kalkacak bir kaldırım sundu. Bazen Moda’da yürüyüşe çıkıyor, bazen oral rıhtımdaki kalabalığı izliyordu. Hayat hâlâ zor, hâlâ dengesizdi ama bu kez yalnız değildi.

Bir gün kendi hikâyesini, o kapağını tasarladığı kitaplar arasında görmeyi düşledi. Çünkü Dilan artık sadece hayatta kalmıyor, yaşamayı da öğreniyordu.

Bahar, 23 yaşında ve İstanbul’un Kartal ilçesinde kiraladığı küçük bir bodrum katında yaşıyordu. Evin camları sokağın zeminindeydi; dışarıdan geçen ayak seslerini dinleyerek uyur, sabahları çöp arabalarının sesiyle uyanırdı. Hayat, onun için uzun süredir inişli yokuşlardan ibaretti. Kartal escort dik sokakları ne kadar sarpa sarıyorsa, Bahar’ın içindeki umut da o kadar yavaş çıkıyordu yukarıya.

Aslen Balıkesirliydi. Lise mezunuydu. Ailesi yıllar önce ayrılmış, Bahar annesiyle birlikte büyümüştü. Annesi hasta düşünce çalışmak Bahar’a kalmıştı. Vip önce tekstil atölyelerinde iş buldu. Sonra küçük bir kafede garsonluk yaptı. Ama hem kira hem ilaç masrafları, İstanbul gibi bir şehirde tek maaşla karşılanmıyordu. Arkadaş çevresiyle teması azdı, kimseye derdini tam açamıyordu.

Bir gün, kafede tanıştığı eski bir çalışan, ona farklı bir işten bahsetti. “Zor dönemlerde herkes bir şeyler yapmak zorunda kalır,” dedi. Bahar önce sinirlendi, sonra utandı. Ama gece yatağına aç girdiği günlerde o teklif kafasının içinde yankılanmaya başladı.

Üsküdar Hırçın Escort

İlk gecesini hâlâ unutamamıştı. Kartal sahiline yakın bir apart dairedeydi. Her şey donuktu, zaman bile sanki durmuştu. Sonra sabah geldi. Gözlerini tavana dikip düşündü: “Hayatta kalmak mı, yaşamak mı?” O gün karar veremedi. Ama ertesi hafta yeniden gitti.

Bahar bu hayata alışmak istemedi ama ayakta kalmak zorundaydı. Gündüzleri işe gidip geliyor, geceleri kartvizit üzerinden ayarlanmış müşterilerle görüşüyordu. Kondom Kimseye anlatmadığı bir sır gibi, içinden sakladığı bir gölge gibiydi bu hayat.

Ama değişmek isteyen bir yan da vardı içinde. En çok Kartal sahilinde otururken ortaya çıkıyordu o yan. Denize bakan taşlara oturur, elindeki deftere yazılar yazardı. Hayali bir gün hikâyelerini bir kitapta toplamak, “kendine benzeyen” kadınların sesi olmaktı.

Bir gün cesaretini toplayıp yerel bir yayınevine mail attı. Küçük bir deneme dosyasıyla… Haftalar sonra geri dönüş aldığında gözlerine inanamadı. Yazdıkları samimi bulunmuş, düzenleyip göndermesi istenmişti. O an, Bahar ilk defa hayatında gerçekten kendi adımlarıyla bir kapıyı açmış gibi hissetti.

Hayat hâlâ zordu. Ama artık sadece direnmiyor, bir çıkış yolu arıyordu. Ve belki de o yol, Kartal escort yürüdüğü tüm sessiz yokuşların sonunda açılacaktı.

İlayda 25 yaşındaydı. Üsküdar escort sabaha karşı tenhalaşan sokaklarında yürürken ayak seslerinden başka hiçbir ses duyulmuyordu. Yağmur ince ince yağıyordu, kaldırım taşları ıslak, deniz griydi. Her şey sanki onun iç dünyasıyla uyum içindeydi: sessiz, puslu ve biraz da kırık.

Bir zamanlar hayatı bambaşkaydı. Ankara’da büyümüş, İstanbul’a psikoloji okumaya gelmişti. Üniversitenin ilk yıllarında umut doluydu. Hayatı, kitapların ve kampüs sokaklarının çevresinde dönüyordu. Mezun olunca klinik psikolog olmayı hayal ediyordu. Ama işler beklediği gibi gitmedi.

Mutlu Bırakırım

Annesi bir sabah beyin kanaması geçirdi. Babası yıllar önce evi terk etmişti. İlayda, tek başına kalan kardeşine de bakmak zorunda kaldı. Dersler aksadı, çalışması gerekti. Part time işlerde çalıştı, özel ders verdi, çocuk baktı. Ama İstanbul, sadece hayalleri değil, sabrı da tüketen bir şehirdi. Faturalar birikti, borçlar katlandı.

Bir gün, tanıdığı bir kız ona bir “çıkış yolu” sundu. “Sadece birkaç gece,” dedi. “Kolay para, temiz insanlar, kimse seni tanımayacak.” O an karşı çıkmak istemedi. Üsküdar Cimcif zaten fazla seçeneği yoktu. İlk gece Salacak sahiline yakın bir oteldeydi. Deniz kıyısından gelen yosun kokusu burnunu yakarken odaya girdi. Ne hissettiğini hatırlamıyordu. Sadece aynadaki yansımasına uzun süre bakamadığını hatırlıyordu.

Zamanla bu ikinci hayatı benimsedi. Gündüzleri üniversiteye dönmeye çalışıyor, geceleri ise başkalarının dünyasına girip çıkıyordu. Kazandığı parayla annesinin tedavisini sürdürdü, kardeşini liseye yazdırdı. Ama kendine dair ne varsa sessizce kaybediyordu.

Bir sabah Üsküdar escort iskelesinde bir kadınla karşılaştı. Kadın yaşlıydı, elinde küçük bir defter vardı. İlayda’ya uzattı. “Düşürdünüz galiba,” dedi. Ama defter onun değildi. Sayfalarını açtığında, içindeki cümlelerle karşılaştı: “Kendini unutan biri, başkasını bulamaz.” Cümle onu derinden sarstı.

O gün ilk kez bir karar aldı. Her şey kolay olmayacaktı. Ama artık yönünü değiştirmek istiyordu. Kendine ait bir hayatı yeniden inşa etmek… Belki zaman alacaktı, belki tökezleyecekti ama en azından kendi adımlarını atacaktı.

Yasemin 23 yaşındaydı. Kadıköy escort sokakları onun hem kaçışı hem cezası olmuştu. Bahariye Caddesi’nden Moda’ya kadar yürümeyi alışkanlık haline getirmişti; ama yürümek, kaçmak değildi. Nereye gittiğini bilmiyordu. Yalnızca durmadığında düşünmüyordu.

Denizli’nin kenar mahallerinden birinde doğmuştu. Annesi terziydi, babası yoktu. Ev, dar bir odadan ibaretti ama o odada büyük hayaller kurmuştu. Okuyup kendi ayakları üstünde duracaktı. Lise bittiğinde bir otobüse atladı, kimseye haber vermeden İstanbul’a geldi. Sırtında küçük bir çanta, cebinde sadece 200 lira.

İlk haftalarda bir arkadaşının yanında kaldı. İş aradı. Kafelerde çalıştı, çocuk baktı, ama İstanbul sabitliği sevmezdi. O arkadaş taşındı, Yasemin yalnız kaldı. Kirasını ödeyemediğinde, gidecek yeri kalmadığında Kadıköy sokaklarında sabahlamaya başladı. Önce Yoğurtçu Parkı’nda, sonra Moda sahilinde.

Bir gün gece geç saatte otururken yanına bir kadın yaklaştı.
“Yeni misin?” diye sordu.
Yasemin sessiz kaldı.
“Yalnız yürüyemezsin buralarda,” dedi kadın.
Ve o günden sonra hayatı başka bir çizgiye kaydı. Gece çalışmaya başladı. Nehrin yönü değişmişti bir kere.

İri Memeli

Zamanla bakmayı bıraktı insanlara. Ayakta kalmak için konuşmamayı, susmayı, donuk bakmayı öğrendi. Her sabah gün doğmadan Moda sahilinde denize bakarak kendine şunu fısıldıyordu:
“Bu ben değilim.”

Bir sabah, Kadıköy escort vapur iskelesinin yanındaki halk kütüphanesinin önünde bir afiş gördü. “Kadınlar için yeni bir başlangıç: Ücretsiz barınma ve danışmanlık.” Afişi koparıp cebine koydu. Günlerce taşıdı. Sonra bir gün, aç ve hasta haldeyken numarayı çevirdi.

Sıcak bir oda, temiz bir yatak, sessiz bir koridor… Yasemin önce kendine yabancılaştı. Sonra yavaş yavaş tanımaya başladı. Dernek sayesinde bir kadın dayanışma evine yerleşti. Temizlik işlerinde çalıştı, sonrasında bir kafede işe girdi. Bir öğretmenle tanıştı; onun sayesinde açık öğretim lisesine başladı. Ve yazmaya… Her sabah bir deftere, bir cümle:

Seda, 30 yaşındaydı. Sabahın erken saatlerinde Kadıköy escort Rıhtımı’na indiğinde, Boğa Heykeli’nin orada kısa bir süre durup etrafı izledi. İnsanlar işe yetişme telaşıyla hızlı hızlı yürüyordu. O ise acele etmiyordu. Çünkü gidecek bir yeri yoktu.

Çocukluğu Eskişehir’de geçmişti. Sessiz, içine kapanık bir kızdı. Lise yıllarında dersleri iyiydi, öğretmenleri onun üniversite okuyacağını düşünüyordu. Ama hayat planlara kulak asmaz. Babasının işsiz kalmasıyla okulu bırakmak zorunda kaldı. Ardından kısa süren bir evlilik, sonra şiddet, sonra boşanma… Ve sonunda, yeniden başlama hayaliyle İstanbul.

Kadıköy ona kalabalık, canlı, renkli bir yer gibi görünmüştü önce. Bahariye’de yürüyen gençler, kitapçılarda vakit geçiren insanlar… Seda bu hayatın dışındaydı ama kıyısından dokunmak istiyordu. Moda sahilinde günlerce bir bankta oturdu. İlk zamanlar “yalnızlık” duygusu, sonraları “görünmezlik”e dönüştü. Sanki kimse onun farkında değildi.

Büyük Severim

Bir gün eski tanıdıklarından biriyle karşılaştı. Beraber kahve içtiler. Sonra o tanıdık “kira derdin olmaz, iş de buluruz” diyerek onu yanına aldı. Seda neye “evet” dediğini biliyordu ama susmayı seçti. Çünkü bu şehirde konuşmak her zaman çare olmuyordu.

Geceler, Kadıköy escort sokaklarında geçti. Müşteriler, yorgun adımlar, sabaha karşı soğuk banklar… Seda, artık sadece bir isimden ibaretti. Esc aynaya her baktığında biraz daha siliniyordu. Ama hâlâ içinde bir parça direniyordu: çok derinde, çok kırık ama hâlâ canlı.

Bir sabah, Yoğurtçu Parkı’nda yaşlı bir kadının onu uzun uzun izlediğini fark etti. Yanına geldi kadın, oturdu.
“Senin yaşlarında bir kızım vardı,” dedi. “Kaybettim. Her sabah buraya geliyorum. Belki birine yardım ederim diye.”
Kadın cebinden küçük bir kâğıt çıkardı. Üzerinde bir kadın destek merkezinin adı vardı.
“İstersen buraya git. Belki kendine başka bir başlangıç bulursun,” dedi. Sonra yürüyüp gitti.

Seda, o kâğıdı günlerce cüzdanında taşıdı. Sonunda bir sabah Moda’dan yürüyüp derneğin kapısını çaldı.
“Ben değişmek istiyorum,” dedi. “Ama nasıl olduğunu bilmiyorum.”

Aylar geçti. Şimdi Moda’daki küçük bir kafede bulaşıkçı olarak çalışıyor. Haftada bir kez dernekteki terapi grubuna katılıyor. Hâlâ çok konuşmuyor ama gülümsüyor. Ve bazen, Boğa Heykeli’nin önünden geçerken eski halini hatırlayıp derin bir nefes alıyor.

Benim adım Elif. 21 yaşındayım. İstanbul’un kalabalığından uzak, deniziyle huzur veren ama içinde bambaşka fırtınalar barındıran küçük bir sahil kasabası olan Şile escort yaşıyorum.

Hayat bana kolay davranmadı. Babamı çocuk yaşta kaybettim. Annemle beraber yaşamaya başladık, ama onun da sağlığı pek iyi değildi. Lise bittikten sonra okumak için İstanbul’a gitmek istedim ama maddi durum buna elvermedi. Hayata daha erken atılmam gerektiğini anladım. Önce bir pastanede, sonra bir fırında çalıştım. Şimdi Şile’de küçük bir butik otelde temizlik işlerine yardım ediyorum.

Gündüzleri otelin katlarını temizliyorum. Akşamları odamda küçük lambanın altında Açıköğretim derslerime çalışıyorum. Hayalim Psikoloji mezunu olmak. İnsanların yaşadıkları zorlukları anlamak, onları yalnız bırakmamak istiyorum. Belki de kendi yalnızlığımı anlamlandırmak için seçtim bu bölümü.

Sert Severim

Şile sakin bir yer gibi görünür. Ama bir kadının tek başına yaşaması burada da kolay değil. Koca Götlü Herkes birbirini tanır. Adımların iz bırakır. Ne zaman dışarı çıksan, kiminle konuşsan, ne giydiğini düşünmek zorunda kalırsın. Ama ben, artık sadece kendimi düşünmek istiyorum.

Bazen Şile sahiline inip denizi izliyorum. Dalgaların gelişini, çekilişini… Her biri bana umut gibi geliyor. Ne kadar sert gelirse gelsin, sonunda çekiliyorlar. Ben de bu hayatın dalgalarıyla baş etmeye çalışıyorum. Ayakta durmak kolay değil, ama imkânsız da değil.

Yalnızlık zor. Hele genç yaşta sorumluluklar omzuna erken binmişse… Ama bu yalnızlıkta da bir güç var. Kendi ayakların üzerinde durmayı öğrendiğinde, kimsenin seni tutmasına gerek kalmaz.

Ben Elif. 21 yaşındayım. Şile escort sakinliğinde, içimdeki fırtınaları bastırmaya çalışarak yaşıyorum. Bu küçük kasabada büyük hayaller kuruyorum. Sessizim belki, ama pes etmiyorum. Çünkü bu hayat, bana rağmen değil, benimle birlikte şekillenecek.